Plaats van bestemming.

Daar ben ik weer!
Na een aantal dagen reizen zijn we op de plaats van bestemming, bolgatanga. Op woensdag zijn we in 13,5uur met een luxe touringcarbus met vershrikkelijk koude airco naar Tamale gereden. Het was een mooie weg, leuk om het landschap langzaam te zien veranderen. Wel erg hobbelig, zeker op de stukken dat de 'goede' weg nog werd aangelegd. We zaten met z'n vieren helemaal achterin te schudden op onze stoelen. Mens-erger-je-niet was dan ook een uitdaging. We zijn zelfs de schreeuwige Ghanese films gaan waarderen!
Aangekomen in Tamale werden we opgehaald door Hadjar een vrouw van de organisatie. Die bracht ons naar het guesthouse waar we zouden slapen. De volgende ochtend, na de formaliteiten, kregen we een rondleiding door Tamale.We hadden al onze spullen al bij, want we zouden die dag nog naar Bolgatanga gaan met de bus. Hadjar had gezegd dat we het ergens veilig zouden kunnen neerzetten wanneer wij de stad in gingen. Komen we aan op het busstation, zegt ze:"zet daar maar neer" Gewoon tussen de wachtende mensen, in de buitenlucht zonder deur met slot..... Tja, Hadjar zei dat het veilig zou zijn, maar ons europese denken zei toch dat het wel erg vreemd was. We vertelde dit tegen Hadjar en zij was verbaasd, natuurlijk kon dit. Ze was wel blij dat we dit zeiden, zij had er niet bij stil gestaan.

We moesten pasjes laten maken van de organisatie, maar ik kon mijn pasfoto's nergens vinden. Heel de tas, letterlijk, ondersteboven gehaald, maar niet gevonden. Gelukkig konden ze daar ook pasfoto's maken. Dit was nog zeer luxe, het leek op de westerse foto uitrusting. Helaas mocht ik niet met de toffe tulpenachtergrond op de foto.Losse pasfoto's werden uiteindelijk met een ouderwets pollaroid fototoestel genomen en gedroogd in de buitenlucht.
Waren bijna alle pasjes klaar, viel de stroom uit. Besloten we eerst te gaan lunchen. Na de lunch was de stroom nog steeds afgesloten. We besloten met Hadjar toch maar naar het busstation te gaan, want we wilde diezelfde dag nog naar Bolgatanga. Het pasje van Priscilla zou wel later worden gebracht.
Terug bij het busstation, onze bagage stond er nog. We moesten alvast in de bus gaan zitten, terwijl onze bagage op het dak geslingerd werd. Het was een oud mercedes busje (zag eruit alsof het rijp was voor de sloop) ter grootte van een taxibusje voor 8 personenen. TOen we uiteindelijk vertrokken, zaten we met 27!!!!! mensen in het busje. Opnieuw enorm gelachen en gehobbeld. Wat een snelheid had die bus! Ik snap dat mensen hier veel bidden, want met zo'n busjes, deze wegen en die snelheid ga je dat vanzelf doen!

Uiteindelijk door Mirjam, Ibrahim en Moniek hier in bolga opgevangen. Heerlijk geslapen en vandaag door Bolga rondgelopen. Nu is het nog wachten op onze fietsen en dan gaan we vanavond met Moniek en Ibrahim mee om morgen de bibliotheek te verven die ze hebben opgericht. Ook zijn we in het ziekenhuis geweest. We hebben uniformen laten aanmeten. Ben benieuwd wat dat gaat geven. Hier en daar een blik naar binnen geworpen, maar het ziekenhuis gaat een heftige ervaring worden. Ik vind het spannend!
Zondagochtend gaan we naar het gastgezin, ben er benieuwd, want het zal niet het gastgezin zijn waar ik in eerste instantie naar toe zou gaan. Daar ligt namelijk het dak eraf en met het regenseizoen is dat toch niet erg handig. Wij vinden het allemaal prima dat het regenseizoen is, de zon hebben we nog niet veel gezien, maar warm is het toch ;)

Nu kijken of de fietsen gearriveerd zijn en dan in het guesthouse onze spullen pakken voor vanavond en morgen. Tot de volgende keer.
Veel liefs!!

PS: bedankt voor jullie reacties!